Koszulka R U MINE?

Żeby uniknąć zastoju (o nieee, nie lubimy zastojów - powiedziała Marlena po rocznej przerwie w dodawaniu postów ;p) pokażę koszulkę, którą zrobiłam będąc maksymalnie zadurzoną w piosence Arctic Monkeys 'R U MINE'. Przyjaciółka zaraziła mnie ją w zimie, a było to akurat wielce wskazane, jako że szykowałyśmy się na Openera, na którym Arctic Monkeys byli jednym z head linerów.

W każdym razie wpadłam po uszy, potrafiłam słuchać R U MINE w kółko. Nie wiedziałam, że mogę być aż tak monotonna, a odkryłam to całkiem przypadkiem. Jadąc autobusem na uczelnię włączyłam muzykę, tak niefortunnie, że zapętliłam sobie właśnie tą piosenkę. I ku swojemu własnemu zdziwieniu zorientowałam się, że nie przeszkadza mi gdy leciała ona po raz 3, 4,...,8,... ;)

Jako, że stanowi ona wdzięczną inspirację, zrobiłam sobie koszulkę. Na Openera, a jakżeby inaczej. 

Niektórzy stwierdzili, że napis jest nie do końca czytelny gdy się koszulkę ma na sobie, ale ja twierdzę, że kto ma wiedzieć o co chodzi ten się dopatrzy. 

Dzięki tej koszulce spotkał mnie całkiem miły incydent. Dzień koncertu Arctic, ja paraduję w swojej koszulce, pech chciał, że zaczął padać deszcz, zrobiło się zimno. Tam gdzie byłyśmy nie było nawet gdzie się schować przed deszczem, wiec postanowiłam udawać, że nie rusza mnie nic. To, że ludzie chodzą w kurtkach, a ja w szortach i koszulce bez rękawów, że deszcz niezmordowanie i coraz mocniej kapie mi na twarz i rozmywa i tak beznadziejny, bo robiony w namiocie makijaż, że mam mokre włosy i wyglądam jak siedem nieszczęść. ZUPEŁNIE MNIE TO NIE RUSZA. LAJCIK.

Możecie się za to domyślić jakimi piorunami ciskałam w swojej głowie..:)

A tu nagle z idącej z naprzeciwka grupy obcokrajowców wybiega radośnie w moją stronę jakiś wesoły Pan, wyciąga ramiona, mówi coś i mnie przytula. To stało się tam szybko, ze nawet nie zdążyłam zareagować, ale humor poprawił mi się raz dwa :) Chyba Pan chciał w ten niewerbalny sposób odpowiedzieć na pytanie R U MINE?

Barokowe ornamenty

Co ostatnio otrzymało nowe życie?

Bluza z lumpeksu, która wzbudziła moje zainteresowanie swoim głębokim, intensywnym kolorem i idealnym stanem (miała jeszcze nie do końca urwaną metkę), a zupełnie skradła moje serce gdy przy przymierzaniu okazało się, że od środka jej materiał jest najmilszy na świecie. Kazałam potem moim zakupowym towarzyszom wkładać dłonie do środka, żeby obserwować jak ich twarze w ciągu ułamka sekundy zmieniają się z nieufnych i podejrzliwych na błogo uśmiechnięte. 

Tak, tak, wnętrze bluzy dawało uczucie jakby nagle ręka znalazła się w niebie i spowijały ją puszyste obłoczki.

Po praniu niestety te magiczne właściwości uległy pogorszeniu, ale i tak wciąż bluza jest relatywnie milusia :)

Pierwszym krokiem było obcięcie duszącego ściągacza przy dekolcie.

Właściwie mogłam już zostawić taki 'surowy' dekolt, ale nie pasowałby do koncepcji, która już powoli tworzyła mi się w głowie.

Ogólnie jako totalny noob w sprawach szycia łudziłam się, że podszycie dekoltu to banalna sprawa. Życie jednak zweryfikowało moje naiwne mrzonki. Męczyłam siebie, bluzę i maszynę przez godzinę, bo obraz który sobie stworzyłam nijak miał się do rzeczywistości.

Proszę, oto co się dzieje, gdy tylko podszyje się obrąbek do środka.

Materiał żyje własnym życiem i sam wie najlepiej, w którą stronę chce być wywinięty.

Nie pomagały prośby, groźby, podszywanie 2 cm.

W końcu po nierównej walce ogłosiłam kapitulację, 'dobrze, chcesz być wywinięty na zewnątrz, proszę bardzo'.

Potem przyszedł czas na wymyślanie wzorów, chciałam bieli, baroku i minimalizmu.

Minimalistyczny barok? Dobre sobie.

Znalazłam wzór, nie udało mi się go wydrukować, więc odrysowywałam na monitorze ^^

Postanowiłam odrysować tylko jakby 'cień', bez konturów, bez wywijasków, bez żadnych linii. Biel.

Mam farby do jasnych tkanin, więc żeby uzyskać idealne krycie musiałam powtarzać malowanie czterokrotnie.

U góry jeszcze przed ostatnim malowaniem. Ogólnie wiadomo, że po szablonie nie wyjdą perfekcyjne kontury, więc wzięłam malusieńki pędzelek do ręki i dopracowywałam brzegi. Jestem miłośnikiem dziubdziania się z takimi szczegółami, mogłabym robić takie rzeczy godzinami.

I już gotowa :)